Architectuur is het ontwerpen van ruimten en plekken, van binnen naar buiten en van buiten naar binnen denkend vanuit de gebruiker. Waarbij het definiëren en beleven van de grens tussen omgeving, architectuur en gebruiker het spanningsveld van de architectuur definieert. Het positioneren van iets schijnbaar simpels als een raam heeft directe gevolgen op de beleving en functioneren van de omgeving, op de beleving van de architectuur en op de beleving en het functioneren van de gebruiker. Architectuur is op zoek gaan naar mooie plekken van intimiteit. Publieke plekken voor ontmoeting, semi-private plekken voor identiteit en private plekken voor geborgenheid.

Elke opgave, elke opdrachtgever en iedere locatie vraagt om een afgemeten ontwerp. De schaal van het gebouw moet passen bij de schaal van de omgeving en de menselijke maat van de gebruikers, de schaal mag niet imponeren door grootsheid maar het gebouw moet wel een duidelijk eigen identiteit hebben in al haar bescheidenheid. Het gebouw moet een helder gebaar in de omgeving zijn. Soms is een dynamisch gebouw met een statement gewenst, soms een meer ingetogen een in het landschap of straat vloeiend gebouw.

Het gebouw mag prikkelen en door de vormgeving nieuwe betekenis geven aan de omgeving. Het gebouw moet respect hebben voor de bestaande kwaliteiten waarbij intimiteit en samenkomen, gesloten of uitnodigend kernwoorden zijn. Maar met aandacht voor materialisering en detail, verhoudingen en schaal, doorzichten en het definiëren van de verschijningsvorm van routes en overgangen (silhouet) zijn hierbij belangrijke kernbegrippen. Het gebouw moet ten alle tijden een heldere eigen identiteit hebben zoals alle elementen in de natuur ook een eigen identiteit hebben. Het gebouw moet met de schaal, beeldtaal, materiaal en kleuren een relatie met de omgeving aangaan, een respectvol “spel” tussen ruimte en massa, natuur en cultuur.

EEN DUURZAAM GEBOUW
ONTSTAAT NIET OP DE
TEKENTAFEL, MAAR
IN DE CHEMIE TUSSEN
OPDRACHTGEVER EN
ARCHITECT”